آزادی آنگ سان سوچی، و پیامی برای آزادی خواهان در ایران

بار دیگر استقامت و پایداری آزادی خواهان به بار نشست و طنین مرگ دیگتاتوری و استبداد، این بار برای حکومت نظامیان در میانمار را به گوش جهانیان رساند.خبری بر روی تلکس خبرگزاری های معتبر جهان قرار گرفت " آنگ سان سوچی آزاد شد". ساعاتی بعد سیل طرفداران خانم سوچی و آزادی و دمکراسی در میانمار بسمت محل سکونت خانم سوچی سرازیر شد و پست های بازرسی پلیس و نیروهای امنیتی از اطراف خانه خانم سوچی برچیده شد و تصویر خانم سوچی بر روی صفحه تلویزیون میلیونها انسان در سراسر جهان نقش بست در حالی که در پشت درهای آهنی محل سکونت خود و نردهای که نیمی از صورتش را پوشانده بود برای هزاران نفر از طرفدارانش که خیابانهای اطراف خانه او را به محاصره خود درآورده بودند به سخنرانی پرداخت، عده ای از آنان تی شرت های بر تن داشتند که روی آن نوشته شده بود ما با سوچی ایستاده ایم , یا به سوچی ایمان داریم ، او رو به مردم میانمار آنان را به اتحاد فرا خواند و به آنان گفت:" که زمانی موقع سکوت است و زمانی باید حرف زد مردم میانمار باید برای احقاق حقوق خود ایستادگی کنند و باید با یکدیگر هماهنگ باشند."

آ نگ سان سوچی، چهره برجسته و شناخته شده آزادی خواهیست که بیست سال از عمر خود را در راه آزادی کشور و مردمش گذارد، بیست سال در حصر خانگی بود که تو سط ژنرال های حاکم بر میانمار بر او تحمیل شد.

آنگ سان، دختر ژنرال پرآوازه میانماری است که در جنگ جهانی دوم با مهاجمان ژاپنی جنگید و در جریان استقلال میانمار که در آن زمان برمه نامیده می شد با بریتانیا وارد مذاکره شد و نقش بسزایی در استقلال میانمار ایفا کرد و زمانی که آنگ سان تنها یک سال داشت ترور شد و در این ترور جان باخت.

آنگ سان در سال 1988 پس از بیست سال تحصیل در دانشگاه آکسفورد در فلسفه، سیاست و اقتصاد به میانمار بازگشت. در حالی که ثمره ازدواجش با مایکل اریس دو پسر بود. در آن سال تظاهرات گسترده ای توسط دانشجویان دمکراسی خواه علیه دولت نظامی که از سال 1962 در آن کشور در قدرت بودند در جریان بودکه آن تظاهرات با خشونت شدید و سبعانه نیروهای نظامی سرکوب شد.پس از این سرکوب آنگ سان سوچی برای هدایت و رهبری جنبشی علیه نظامیان برمه به آن کشور بازگشت و اتحادیه ملی و دمکراسی را در برمه بنیان گزارد که در بین مردم برمه از محبوبیت و مقبولیت بسیاری برخوردار شد.

در سال 1989 بعد از چند هفته از اتفاقاتی که در جریان تظاهرات دانشجویی در میدان تیان آنمن پکن روی داد او و دیگر آزادیخواه هان به حصر خانگی محکوم شدند. شرط آزادی آنگ سان سوچی را نظامیان حاکم بر برمه خروج او از کشور اعلام کردند. اما او این شرط را نپذیرفت و از ترک کشور خودداری کرد. در انتخابات سال 1990 دولت نظامی میانمار تحت فشار جوامع و نهاد های بین المللی تن به انتخابات آزاد داد که آنگ سان سوچی با رهبری اتحادیه ملی و دمکراسی نزدیک به 80 درصد کرسی های مجلس را بدست آورد.

که اینبار هم استبداد با اهرم نظامی به رای مردم فایق آمد و ژنرال های نظامی این انتخابات را باطل اعلام کردند و آنگ سان باری دیگر بازداشت شد، که بدنبال این بازداشت در سال 1995 جایزه صلح نوبل به خانم سوچی اهدا شد که دولت نظامی مجبور به آزادی وی شد و حکم بر آن دادند که اگر خانم سوچی میانمار را بقصد دیدن خانوادش ترک کند دیگر حق بازگشت به میانمار را نخواهد داشت.

آنگ سان برای بار دوم از خروج از کشور امتناء ورزید و از دیدن کودکانش محروم شد و شوهرش را که از بیماری سرطان رنج می برد را حتی تا بعد از مرگش هرگز ندید.

همچنان که آنگ سان سوچی شعار خود و هوادارانش را ایستادگی و استقامت در برابر استبداد و نفی خشونت برگزیده است.

روایت آنگ سان سوچی، زن شجاع و آزادی خواه کشور میانمار و حکومت نظامیان در برمه ، روایت کنونی کشور ماست ؛ هر چند متفاوت ولی پیامی را به آزادی خواه هان در ایران می رساند که اگر چه دیو استبداد بتواند تن آزادی خواهان را چه زن و چه مرد را به بند بکشد ولی هرگز نمی تواند فکر ، عقیده ، آمال و آرزوهای آنان را در رسیدن به آزادی به اسارت خود در بیاورد، ایستادگی و استقامت برای احقاق حقوق در برابر استبداد و دولت نظامی پادگانی و مبارزات بدور از خشونت سرانجام به آزادی و دمکراسی در ایران منتهی خواهد شد، شک نکنید.